ἀγενεαλόγητος

ἀγένεια

ἀγένειος
ἀγένεια, qqf. dans les mss. ἀγέννεια, ας (ἡ)
1 naissance obscure, Arstt. Pol. 6, 2, 7 ||
2 bassesse de sentiments, Arstt. Virt. et vit. 7, 4.
Étym. ἀγενής.