ἄγμα

ἀγμός

ἄγναμπτος
ἀγμός, οῦ ()
1 fracture, Hpc. περὶ ἀγμῶν ||
2 lieux abrupts, escarpés, au pl. Eur. Bacch. 1094 ; Nic. Al. 391 ; au sg. Eur. I.T. 263.
Étym. ἄγνυμι.