ἀγόρασις

ἀγόρασμα

ἀγορασμός
ἀγόρασμα, ατος (τὸ) [ᾰγ] seul. pl.
1 marchandises, denrées, Dém. 909, 27 ; Eschn. 85, 37, etc. ||
2 marchandise achetée, emplette, Arstt. Œc. 2, 34.
Étym. ἀγοράζω.