αἰσυλοεργός

αἴσυλος

Αἰσύμηθεν
αἴσυλος, ος, ον [ῠ] impie, criminel, Il. 5, 403, etc. ; injurieux, Il. 20, 202.
Étym. p.-ê. pré-grec ; cf. ἀήσυλος.