αἰτιατός

αἰτίζω

αἰτιολογέω-ῶ
αἰτίζω (seul. prés. et part. ao. poét. αἰτίσσας, Anth. 10, 66) demander avec instance, mendier : τι, Od. 17, 558 ; Ar. Pax 120, qqe ch. ; τινά, Od. 17, 346, auprès de qqn ; abs. Od. 17, 228.
Étym. αἰτέω.