ἀκαμαντοχάρμας

ἀκάμας

Ἀκάμας
ἀ·κάμας, αντος (ὁ, ἡ) [κᾰ]
1 infatigable, Il. 18, 239, etc. ; Pd. N. 6, 40 ; O. 1, 87 ; Soph. Tr. 112 ; Eur. fr. 597 Nauck ||
2 incessant, Arstt. fr. 596.
Étym. ἀ, κάμνω.