ἄκεσις

ἄκεσμα

Ἀκεσσαῖος
ἄκεσμα, ατος (τὸ) d’ord. au pl. remède, Il. 15, 394 conj. ; Pd. P. 5, 64 ; Eschl. Pr. 482 ; Paus. 4, 31, 3.
Étym. ἀκέομαι.