ἀκόλακος

ἀκολασία

ἀκολασταίνω
ἀ·κολασία, ας () [λᾰ] défaut de répression, Plat. Gorg. 505b, etc. ; d’où licence, désordre, p. opp. à σωφροσύνη, Thc. 3, 37 ; Arstt. Rhet. 1, 9 ; Ath. 633e ; plur. Lys. 146, 34 ; Plat. Leg. 884, etc.
Étym. ἀ, κολάζω.