ἀκολασία

ἀκολασταίνω

ἀκολάστασμα
ἀκολασταίνω (seul. prés. impf. ἠκολάσταινον, et f. ἀκολαστανῶ) s’abandonner à la licence ou au désordre, Ar. Av. 1226 ; Plat. Rsp. 555d ; Arstt. Rhet. 2, 23 ; Plut. Alc. 36, etc.
Étym. ἀκόλαστος.