ἀκόντισμα

ἀκοντισμός

ἀκοντιστήρ
ἀκοντισμός, οῦ () []
1 action de lancer un trait, Xén. Hipp. 3, 6 ; Plut. M. 8d ; Arr. An. 1, 2, 6, etc. ||
2 jaillissement d’un liquide, Gal. 2, 279 ||
3 plur. ἀ. ἀστέρων, Procl. Ptol. 147, jet d’étoiles filantes.
Étym. ἀκοντίζω.