ἀκρόφυλλος

ἀκροφύσιον

ἀκροχάλιξ
ἀκρο·φύσιον, ου (τὸ) [ῡ]
1 extrémité du tuyau d’un soufflet, Thc. 4, 100 ; Soph. fr. 824 ; Ar. fr. 561 ||
2 queue de comète, DC. 78, 30.
Étym. ἄ. φῦσα.