ἀκροτενής

ἀκρότης

ἀκρότητος
ἀκρότης, ητος ()
1 extrémité, Hpc. V. med. 17 ; Arstt. Plant. 2, 9, 12 ||
2 le plus haut point, Arstt. Nic. 2, 6, 17 ; fig. supériorité, DH. Dem. 2.
Étym. ἄκρος.