ἀκηδέστως

ἀκήδευτος

ἀκηδέω-ῶ
ἀ·κήδευτος, ος, ον, abandonné sans sépulture, Plut. Per. 28 ; Jos. A.J. 6, 14, 8.
Étym. ἀ, κηδεύω.