ἀκήδευτος

ἀκηδέω-ῶ

ἀκηδής
ἀκηδέω-ῶ, négliger, ne pas prendre soin de, gén. Il. 14, 427 ; 23, 70 ; Eschl. Pr. 507, etc. ||
E Impf. 2 sg. ἀκήδεις, Il. 23, 70. Fut. réc. ἀκηδήσω, Q. Sm. 10, 29. Ao. poét. ἀκήδεσα, Il. 14, 427 ; postér. ἀκήδησα, Q. Sm. 10, 16 ; 12, 376.
Étym. ἀκηδής.