ἁλάμενος

ἀλάμπετος

ἀλαμπής
ἀ·λάμπετος, ος, ον, sans lumière, sombre, Hh. 32, 5 [ᾱ par lic.] ; Anth. 9, 540.
Étym. ἀ, λάμπω.