ἅλας

ἀλαστέω-ῶ

ἀλαστορία
ἀλαστέω-ῶ (impf. ἠλάστεον, f. ἀλαστήσω) se plaindre, s’indigner, Il. 12, 163, etc. ; τινι, Man. 2, 183, s’indigner contre qqn ||
E Impf. ἠλάστεον, trisyll. Il. 15, 21.
Étym. ἄλαστος.