Ἀλαζείρ

ἀλαζονεία

ἀλαζόνευμα
ἀλαζονεία, ας () [ᾰᾱζ] jactance, vantardise, Plat. Gorg. 523a ; Hipp. mi. 371a ; Arstt. Rhet. 1, 6 ; Nic. 4, 7 ; Th. Char. 23 ; joint à κόμπως, Eschn. 632 ; à ὕϐρις, Plat. Phædr. 253e ; El. V.H. 2, 15 ; à ψεῦδος, Plat. Gorg. 525a ; à οἴημα, Plut. M. 43b ; au plur. Ar. Eq. 290 ; Isocr. 237b ; fanfaronnades, hâbleries ; p. anal. ἀ. τῶν χορδῶν, Plat. Rsp. 531b, cordes aux sons faux et criards.
Étym. ἀλαζών.