ἄλευρον
ἀλευρώδηςἄλευρον, ου
(τὸ) [ᾰ]
1 farine de froment,
d’ord. au pl., p. opp.
à ἄλφιτα, Hdt. 7, 119 ; Xén. An. 1, 5, 6 ; Plat.
Rsp. 372b, etc. ; au sg. Ar. fr. 141 ; Arstt. Probl. 21, 1 ||
2 farine, en gén. Diosc. 1, 94, etc.
Étym.
ἀλέω.
-->