ἀλευρόμαντις

ἄλευρον

ἀλευρώδης
ἄλευρον, ου (τὸ) []
1 farine de froment, d’ord. au pl., p. opp. à ἄλφιτα, Hdt. 7, 119 ; Xén. An. 1, 5, 6 ; Plat. Rsp. 372b, etc. ; au sg. Ar. fr. 141 ; Arstt. Probl. 21, 1 ||
2 farine, en gén. Diosc. 1, 94, etc.
Étym. ἀλέω.