ἀλγεινῶς

ἀλγεσίδωρος

ἀλγεσίθυμος
ἀλγεσί·δωρος, ος, ον [ῐ] qui cause de la douleur, Opp. H. 2, 668.
Étym. ἄλγος, δῶρον.