ἀλληλοφονία

ἀλληλοφόνος

ἀλληλοφυής
ἀλληλο·φόνος, ος, ον :
1 qui s’entre-tuent, Xén. Hier. 3, 8 ||
2 qui sert à s’entre-tuer, Pd. fr. 137 ; Eschl. Sept. 931 ||
E Dor. ἀλλαλ- [λᾱ] Pd. Eschl. ll. cc.
Étym. ἀ. πεφνεῖν.