ἀλφιτοποιός

ἀλφιτοπώλης

ἀλφιτόπωλις
ἀλφιτο·πώλης, ου (ὁ) [ῐ] marchand de farine, Nicoph. (Ath. 126e); Luc. D. mer. 7, 2.
Étym. ἄ. πωλέω.