ἄλυπος

ἀλύπως

ἄλυρος
ἀλύπως [ῡ] adv.
1 sans éprouver de chagrin, Plat. Prot. 358b, Phil. 43d ; Lys. 106, 8, etc. ||
2 sans causer de chagrin à, dat. Isocr. 233d ||
Cp. -ότερον, Geop. 9, 14, 6.
Sup. -ότατα, Xén. Cyr. 1, 4, 13 ; Lys. 169, 9 ; -οτάτως, A. Tr.