ἀληθινός
ἀληθινῶςἀληθινός, ή, όν
[ᾰῐ]
1 véridique, sincère,
Xén. An.
1, 9, 17 ; Plut. M. 184c ||
2 vrai, réel, Plat. Rsp. 499c ; Arstt. Pol. 3, 11, 4 ||
Cp. -ώτερος. Plat. Rsp. 522a ; DH. Isocr. 20.
Sup. -ώτατος, Plat. Pol. 296e ; Pol. 1, 1, 2, etc. ||
E Dor. ἀλαθινός [λᾱ] Thcr. Idyl. 13, 15 ;
17, 3.
Étym.
ἀληθής.