ἀμαλλοδετήρ

ἀμαλλοδέτης

ἀμαλλοτόκος
ἀμαλλο·δέτης, ου (ὁ) [ᾰμ] c. le préc. Thcr. Idyl. 10, 44 ; Anth. 10, 16.