ἀμαρτύρητος

ἀμάρτυρος

ἀμαρτύρως
ἀ·μάρτυρος, ος, ον [ῠ] sans témoin, Thc. 2, 41 ; Dém. 502, 20, etc.
Étym. ἀ, μάρτυρ.