ἁμαρτολόγος

ἀμαρτύρητος

ἀμάρτυρος
ἀ·μαρτύρητος, ος, ον [ῠ] qui n’a pas besoin d’être attesté, Eur. H.f. 290.
Étym. ἀ, μαρτυρέω.