ἀμεμφεία

ἀμεμφής

ἀμεμφῶς
ἀ·μεμφής, ής, ές :
1 irréprochable, Pd. O. 6, 46 ; Eschl. Suppl. 581, Pers. 168 ; Plut. M. 439b, Cim. 2 ||
2 qui ne fait pas de reproche de, gén. Plut. Æmil. 3.
Étym. ἀ, μέμφομαι.