Ἀμφίλυτος

ἀμφίμακρος

ἀμφίμαλλος
ἀμφί·μακρος, ου () s. e. πούς, amphimacre, pied d’une brève entre deux longues, autre n. du pied appelé κρητικός, Drac. 129, 2 ; Héph. 3, 2 ; A. Quint. p. 48.
Étym. ἀ. μακρός.