ἀναγωγός

ἀνάγωγος

ἀναγώγως
ἀν·άγωγος, ος, ον [ᾰγ]
1 sans éducation, grossier, Timon (Ath. 588a) ||
2 sans conduite, déréglé, Plut. M. 140b ||
3 mal dressé (chien, cheval) Xén. Mem. 3, 3, 4 ||
Sup. -ότατος, Timon l. c.
Étym. ἀν-, ἀγωγή.