ἀνακίρνημι

ἀνακλάζω

ἀνακλαίω
ἀνα·κλάζω (f. -κλάγξω, ao. ἀνέκλαγξα) pousser un cri ou des cris, Eur. I.A. 1062 ; en parl. d’animaux (chien, Xén. Cyr. 1, 4, 15 ; oie, El. N.A. 12, 33) ||
E Ao. 2 ἀνέκλαγον [ᾰγ] Eur. l. c.