ἀναμφιλέκτως

ἀναμφίλογος

ἀναμφιλόγως
ἀν·αμφίλογος, ος, ον, non contesté, non douteux, Xén. Mem. 4, 2, 34 ; Conv. 3, 4 ; DH. Amm. 1, 11 ||
Sup. -ώτατος, Xén. ll. cc.