ἀναμφίλογος

ἀναμφιλόγως

ἀναμφισϐήτητος
ἀναμφιλόγως, adv.
1 sans conteste, Xén. Ages. 2, 12 ; DH. 3, 41 ; Luc. Herm. 6, etc. ||
2 sans discussion, volontiers, Xén. Cyr. 8, 1, 44 ||
Sup. -ώτατα, Arr. An. 7, 30, 1.