ἀναφρίσσω

ἀναφροδισία

ἀναφρόδιτος
ἀναφροδισία, ας (ἡ) [δῑ]
1 impuissance à inspirer de l’amour, Philstr. 335 ||
2 insensibilité pour l’amour, A. Gell. 19, 9.
Étym. ἀναφρόδιτος.