ἀναφροδισία

ἀναφρόδιτος

ἀναφρονέω-ῶ
ἀν·αφρόδιτος, ος, ον [ῑ]
1 qui ne connaît pas l’amour, Plut. M. 57d ||
2 malheureux en amour, Luc. D. deor. 15, 2 ||
3 sans grâce, sans charme, Plut. Ant. 4.
Étym. ἀν-, Ἀφροδίτη.