ἄναφρος

ἀναφυγή

ἀνάφυξις
ἀναφυγή, ῆς (ἡ) [ῠ]
1 moyen d’échapper, Eschl. Ch. 943 ||
2 lieu de retraite, Plut. Æmil. 16 ||
E Dor. poét. ἀμφυγά, Eschl. Suppl. 806 Weil.