ἀνάπνευσις
ἀναπνευστικόςἀνάπνευσις, εως
(ἡ)
1 action d’inspirer,
Plat. Tim.
92b ;
p. opp. à ἔκπνευσις, Arstt.
H.A. 1, 11, 7
||
2 action de reprendre
haleine, de se reposer de, gén.
Il. 11, 801 ;
16, 43 ||
E Poét. ἄμπνευσις,
Q. Sm. 11,
438.
Étym.
ἀναπνέω.