ἀναπηρία

ἀνάπηρος

ἀναπηρόω-ῶ
ἀνά·πηρος, ος, ον, estropié, infirme, Plat. Crit. 53a, Rsp. 460c ; Arstt. H.A. 7, 6, etc. ; Plut. Popl. 21, etc.
Étym. ἀνά, πηρός.