ἀναριστία

ἀνάριστος

ἀναρίτης
ἀν·άριστος, ος, ον [ᾱρ] qui n’a pas dîné (en parl. du repas du matin ou du milieu du jour), Hpc. 376, 55 ; Xén. An. 1, 10, 19, etc. ; Hell. 7, 5, 15 ; Plut. M. 127e, etc.
Étym. ἀν-, ἄριστον.