ἀναυμάχητος

ἀναυμαχίου ὀφλεῖν

ἀναύξεια
ἀ·ναυμαχίου ὀφλεῖν [μᾰ] And. 10, 21, être accusé d’avoir tenu un navire en dehors de l’action.
Étym. ἀ, ναυμαχία.