ἀναυλόχητος

ἀναυμάχητος

ἀναυμαχίου ὀφλεῖν
ἀ·ναυμάχητος, ος, ον [μᾰ] sans combat naval, Lys. fr. 27.
Étym. ἀ, ναυμαχέω.