ἀνδρειόω-ῶ

ἀνδρειφόντης

ἀνδρειών
ἀνδρει·φόντης, ου (ὁ) tueur d’hommes, ép. d’Arès, Il. 2, 651, etc.
Étym. ἀνήρ, πεφνεῖν ; R. indo-europ. *h₂nr-gwhonteh₂-, meurtrier ; p. ἀνδροφόντης, changé p. anal. avec ἀργεϊφόντης.