ἀνεγκλήτως

ἀνέγκλιτος

ἀνεγκωμίαστος
ἀν·έγκλιτος, ος, ον [ῐ]
1 sans fléchir, inflexible, Plut. M. 393a ||
2 non enclitique, Dysc. Synt. p. 136, 7.
Étym. ἀν-, ἐγκλίνω.