ἀνεπιγνώμων

ἀνεπίγνωστος

ἀνεπιγνώστως
ἀν·επίγνωστος, ος, ον, qu’on ne peut reconnaître ou distinguer, Jos. A.J. 12, 2, 10 ; Herm. (Stob. Ecl. 1, 968).
Étym. ἀν-, ἐπιγιγνώσκω.