ἀντικοντόω-ῶ

ἀντικόντωσις

ἀντικοπή
ἀντι·κόντωσις, εως, ion. ιος (ἡ) action de s’appuyer sur un bâton, Hpc. 819, 824.
Étym. ἀντικοντόω.