ἀντικτυπέω-ῶ

ἀντίκτυπος

ἀντικυδαίνω
ἀντί·κτυπος, ος, ον [ῠ] qui renvoie le bruit, retentissant, Nonn. D. 20, 70 dout.
Étym. ἀ. κτυπέω.