ἀντωνυμέω-ῶ

ἀντωνυμία

ἀντωνυμικός
ἀντωνυμία, ας (ἡ) [ῠ] pronom, Plut. M. 1009c ; DH. Comp. 2 ; Dysc. Pron. 261, etc.
Étym. ἀντώνυμος.