ἀντωνυμία

ἀντωνυμικός

ἀντωνυμικῶς
ἀντωνυμικός, ή, όν [ῠ] pronominal, DH. Amm. 2, 12 ; Dysc. Pron. 290, etc.
Étym. ἀντωνυμία.