ἀνυστός

ἀνυστός, att. ἁνυστός, ή, όν [ᾰ] qu’on peut accomplir : ὡς ἁνυστόν, Xén. An. 1, 8, 11 ; Arstt. fr. 40 ; Plut. Lyc. 29, etc. ; ᾗ ἁνυστόν, Xén. Lac. 1, 3, autant que possible.