ἀοῖος

ἀοκνία

ἄοκνος
ἀοκνία, ας, ion. -ίη, ης (ἡ) empressement à supporter, patience, Hpc. (Plut. M. 129e) ; mot blâmé par Poll. 3, 120.
Étym. ἄοκνος.