ἀπαιγειρόομαι-οῦμαι

ἀπαιδαγώγητος

ἀπαιδευσία
ἀ·παιδαγώγητος, ος, ον [ᾰγ]
1 sans précepteur, sans guide, Arstt. Nic. 4, 1, 36 ||
2 p. suite, non instruit de, gén. Arstt. Pol. 8, 4, 6.
Étym. ἀ, παιδαγωγέω.